POLITIČKE STRANKE U SUDSKOJ PRAKSI EVROPSKOG SUDA ZA LJUDSKA PRAVA

Apstrakt

Rad se bavi sudskom praksom Evropskog suda za ljudska prava koja se odnosi na tematiku političkih stranaka. Prvenstveno zbog političkih faktora, Sud je kasno priznao značaj političkih stranaka za demokratska društva u odnosu na druge oblike udruživanja. Ipak, od kada im je pružio zaštitu u prvom redu zasnovanu na članu 11. Konvencije, Sud nije prestao da gradi i proširuje korpus zaštitnih normi. Praksa Evropskog suda i rad Venecijanske komisije postavljaju osnove evropskog prava političkih stranaka. Sud svoj pristup zasniva na delikatnoj ravnoteži između zaštite prava političkih stranaka i imperativa zaštite samog demokratskog poretka. Kao pravnim licima, Sud političkim strankama priznaje slobodu udruživanja, slobodu izražavanja i pravo na slobodne izbore. Sud naglašava specifičost političkih stranaka kao udruženja čiji je cilj osvajanje i vršenje vlasti te uzima u obzir njihov značaj za pravlino funkcionisanje demokratskih režima.Političke stranke također imaju izvjesne dužnosti koje su određene obavezom poštovanja temeljnih demokratskih principa. Iako Sud nudi ekstenzivnu koncepciju javne rasprave i strogo se postavlja prema ograničenju slobode poličkog govora, pozivi na nasilje i govor mržnje predstavljaju kršenje Konvencije. Antidemokratske političke stranke, čije je programsko djelovanjezasnovano na vjerskom fundamentalizmu ili kakvom drugom obliku totalitarizma, također ne uživaju zaštitu Evropskog suda.